《秋聲賦》拼音版

宋代歐陽(yáng)修

qiūshēng--ōu陽(yáng)yángxiū

ōu陽(yáng)yángzifāng書(shū)shū,,wényǒushēng西nán來(lái)láizhě,sǒngránér聽(tīng)tīngzhī,yuēzāi!chūxiāo,,bēnténgérpēngpài,,tāojīng,風(fēng)fēngzhòuzhì。chù,,cōngcōngzhēngzhēng,jīntiějiēmíng;yòuzhībīng,xiánméizǒu,,wén號(hào)hàolìng,dànwénrénzhīxíngshēng。wèitóngzishēng??chūshìzhī。tóngziyuēxīngyuèjiǎojié,,míngzàitiān,無(wú)rénshēng,shēngzài樹(shù)shùjiān。

yuēbēizāi!qiūshēng,wèiér來(lái)láizāi??gàiqiūzhīwèizhuàngcǎndàn,yānfēiyúnliǎn;;róngqīngmíng,tiāngāojīng;;liè,,biānrén;;xiāotiáo,,shānchuānliáo。。wèishēng,,qièqiè,號(hào)hàofèn發(fā)。。fēngcǎoér爭(zhēng)zhēngmào,,jiācōnglóngéryuè;cǎozhīérbiàn,zāozhīértuō。。suǒcuībàilíngluòzhě,,nǎizhīliè。。qiū,,xíngguān,時(shí)shíwèiyīn;;yòubīngxiàng,xíngyòngjīn,,shìwèitiānzhī,chángshāérwèixīn。。tiānzhī,,chūnshēngqiū實(shí)shí,,zài樂(lè),,shāngshēngzhǔ西fāngzhīyīn,wèiyuèzhī。。shāng,,shāng,lǎoérbēishāng;,,,過(guò)guòshèngér當(dāng)dāngshā。((yuēzuòyuē))

jiē!cǎo無(wú)qíng,yǒu時(shí)shípiāolíng。。rénwèi動(dòng)dòng,,wéizhīlíng;;bǎi憂(yōu)yōugǎnxīn,萬(wàn)wànshìláoxíng;;yǒu動(dòng)dòngzhōng,,yáojīng。érkuàngzhīsuǒ,憂(yōu)yōuzhìzhīsuǒnéng;;rándānzhěwèigǎo,ránhēizhěwèixīngxīng。。nàifēijīnshízhī質(zhì)zhì,cǎoér爭(zhēng)zhēngróng??niàn誰(shuí)shuíwèizhīqiāngzéi,,hènqiūshēng!

tóngzi對(duì)duì,chuítóuérshuì。dànwén蟲(chóng)chóngshēng,zhùzhītàn。。

歐陽(yáng)修簡(jiǎn)介

唐代·歐陽(yáng)修的簡(jiǎn)介

歐陽(yáng)修

歐陽(yáng)修(1007-1072),字永叔,號(hào)醉翁,晚號(hào)“六一居士”。漢族,吉州永豐(今江西省永豐縣)人,因吉州原屬?gòu)]陵郡,以“廬陵歐陽(yáng)修”自居。謚號(hào)文忠,世稱(chēng)歐陽(yáng)文忠公。北宋政治家、文學(xué)家、史學(xué)家,與韓愈、柳宗元、王安石、蘇洵、蘇軾、蘇轍、曾鞏合稱(chēng)“唐宋八大家”。后人又將其與韓愈、柳宗元和蘇軾合稱(chēng)“千古文章四大家”。

...〔 ? 歐陽(yáng)修的詩(shī)(1122篇)