《度自到洛中與樂天為文酒之會時時構(gòu)詠樂不可…因為聯(lián)句》拼音版

唐代裴度

dàoluòzhōngtiānwèiwénjiǔzhīhuìshíshí構(gòu)gòuyǒngyīnwèi聯(lián)lián--péi

chéngzhōuwénjiǔhuì,,yǒushèngzōuméi。wéiliúzi,érjīnyòudàolái。。péi

yíngxiāndào,zuò便biànqīngbēi。。yǐnlúnyòu,,shītuīgōnggàncái。。bái

jiǔcénglíngyǐngchàng,,zhòngshàngyàntái。。zhòuhuàqiángyīn轉(zhuǎn)zhuǎn,xiāohuāndòubǐnghuí。。liú

xīnshēngháigòngtīng,態(tài)tàixiānghāi。。jiēxiānshǎng,,cónghuābànwèikāi。péi

shímào側(cè),,sànchùshāntuí。xuāndōng,wénxīngfànshàngtái。bái

yǒngyínjūnchēngshǒu,,shūfàngwèikuí。。dàiláofǎng,liúkūnyòngcāi。。péi

fèngshāngchéngniè,luòpěngqióngguī。zuìbiànfáng側(cè),,fēngcuī。bái

shuǐxuānkànfěicuì,,shíjìngjiànméitái。tóngzinéngzhú,,jiārénjiěyǒngméi。liú

luòzhōngsān,xiàyōuzāi。xiàngfēngguāng,,xiánguǎncuī。péi

guānyǒngyuè,,xiánàipéihuí。yānliǔqīngníngdài,,píngpēi。。bái

chūnchūgǎihuǒ,,guǎnyòufēihuī。hóngyàoduōchí發(fā),sōngluànzāi。。liú

tuóshàng,fànfèngchéngwēi。shíkān,,xiēxiēbìngtuī。。péi

liúxún,rèn轉(zhuǎn)zhuǎnhuīhuī。。cóngzhīxīn,,yīngǎnméi。。liú

shìsuíqīn,jiùliáopéi。。xìngjiāngruǎn,,jiāoqíngchénléi。。bái

hóngzhéjiàng,shàyàoqúncái。dēnglóng,yīngzhīmiǎnsāi。liú

裴度簡介

唐代·裴度的簡介

裴度

晉國文忠公裴度(765年-839年4月21日),字中立,漢族,河東聞喜(今山西聞喜東北)人。唐代中期杰出的政治家、文學家。裴度出身河東裴氏的東眷裴氏,為德宗貞元五年(789年)進士。憲宗時累遷司封員外郎、中書舍人、御史中丞,支持憲宗削藩。裴度在文學上主張“不詭其詞而詞自麗,不異其理而理自新”,反對古文寫作上追求奇詭。他對文士多所提掖,時人莫不敬重。晚年留守東都時,與白居易、劉禹錫等借吟詩、飲酒、彈琴、書法以自娛自樂,為洛陽文事活動的中心人物。有文集二卷,《全唐文》及《全唐詩》等錄其詩文。

...〔 ? 裴度的詩(29篇)